ریسمان کیهانی به سوی یکدیگر یا ریسمانی به نزدیکی یک سیاهچاله، چه‌بسا بتوان فضا-زمان را به‌قدر کافی خمیده و چیزی موسوم به انحنای بسته‌ی زمان‌مانند را خلق کرد.


 از نظر تئوری، یک فضاپیما با استفاده از گرانش تولیدشده از همجواریِ دو ریسمان کیهانی (یا یک ریسمان و یک سیاهچاله) می‌تواند خودش را به سوی گذشته هُل بدهد. برای این کار، فضاپیما به گرد ریسمان‌های کیهانی می‌گردد.

 البته ریسمان کیهانی مفهومی کاملاً فرضی است. خود گات گفته که حتی برای یک سال عقب‌رفتن در زمان به حلقه‌ای از ریسمان کیهانی شامل نیمی از جرم-انرژی کل یک کهکشان نیاز داریم. به بیان دیگر، برای به‌راه‌انداختن ماشین زمان‌تان باید نیمی از اتم‌های کهکشان را بشکافید. و البته، اصل در هر ماشین زمانی این است که نمی‌توانید با آن به زمانی پیش‌تر از زمان خلق آن ماشین زمان سفر کنید.

 بله، تازه آن‌هنگام هم نوبت به پارادوکس‌های زمانی می‌رسد.
 

همچنین ببینید :
داستان سفر در زمان ، قسمت اول : سفر به آينده
داستان سفر در زمان ، قسمت دوم : سفر به گذشته
داستان سفر در زمان ،  قسمت سوم : سیاهچاله‌ها و حلقه‌های کِر
داستان سفر در زمان ، قسمت چهارم : کرم چاله ها

 منتظر قسمت پایانی مقاله داستان سفر در زمان باشید و نظر خود را در این مورد با ما و دیگر خوانندگان وبلاگ در میان گزارید.

 منبع : howstuffworks
        gadgetnews